Hevesler ertelenmek zorunda kalabiliyor 

2007 yılına Hayat Yayınlarına bağlı Popüler Kitaplar Yayınevinden Büyük Ortadoğu Savaşı (BOS) isimli roman kitabı yayınlandı. Bostanoğlu, 2007 yılından sonra Fotoğraf Sanatıyla aktif olarak ilgilenmeye başladı. Ulusal ve Uluslararası fotoğraf yarışmalarında birçok ödül, mansiyon ve madalyası bulunan Emre Bostanoğlu'nun ayrıca 200?ü aşkın sergileme ödülü bulunmaktadır. 2012 yılı içerisinde aldığı ödüller ve FİAP 7. Dünya Kulüpler Kupası bireysel ödüllerde bronz madalya kazanarak bu ödülü Erdal Kınacıdan sonra 2. Kez Türkiye'ye getirmiş oldu. Ulusal ve Uluslararası birçok karma sergide fotoğrafları yer aldı. Bostanoğlu, E-Dergide Genel Yayın Yönetmenliği yapmakta ayrıca dergide fotoğraf üzerine yazıları bulunmaktadır. 2012 yılı içerisinde Sillede Yılın Fotoğrafçısı unvanını kazandı. 

Ulusal ve Uluslararası fotoğraf yarışmalarında jüri üyelikleride yapan Bostanoğlu, 2013 yılı içinde Uluslararası Fotoğrafçılar Birliği (UPI) kapsamında CR1 unvanını almaya hak kazanmıştır. Çekmiş olduğu fotoğraflar yerel, bölgesel ve ulusal birçok yayın organı tarafından kullanılmıştır. Samsun İl Özel İdaresinde İstatistikçi olarak çalışan Bostanoğlu, evli ve bir çocuk babasıdır.  

Fotoğraf size neyi anlatıyor? 

Fotoğraf benim için ilk başta sadece bir hobiydi. Güzel Fotoğraf çekmek istiyordum. Fotoğraf çektikçe mutlu oluyordum ve paylaşıyordum. Fotoğraf üzerine başarılar elde ettikçe fotoğraftan beklentilerim ve amaçlarım da değişti. Fotoğraf benim için hala bir hobi aslında. Tabi beklentilerim farklı artık. Daha fazla vakit ayırıyorum gün geçtikçe. FOKUS Yönetim Kurulu Başkanlığı sürecinin ardından sorumluluklarım da artmış oldu. Artık sadece kendim için ilgilenmiyorum fotoğrafla. 

Çektiğim fotoğrafı önce kendim beğenmem gerekiyor. Ben beğendiğim zaman o fotoğraf benim için bir başarıdır. Tabi bu fotoğrafı başkalarının da beğenmesi beni mutlu eden bir diğer faktör. Aynı zamanda da bir  motivasyon aracı. Tabi her fotoğraf  bir olmuyor bir fotoğrafı çektikten sonra onu belki bir iki ay sonra belki de birkaç yıl sonra bir daha görmek istemeyebiliyorsunuz. Bazen de ömür boyu izlemek istediğim fotoğraflarım oluyor. Yıllar önce çektiğim ama fotoğrafa her yeni bakışımda başka bir anlam çıkardığım, o anı hatırladığım fotoğraflar da oluyor kimi zaman. Bu fotoğraflar da yarışma, sergi yada başka mecralarda karşılığını buluyor. Bu da önemli bir motivasyon aracı. 

Genç yaşınızda sizi fotoğrafa iten sebepler nelerdir? 

Aslında Genç yaşta fotoğrafa iten en önemli sebeplerden birisi ilgi. Ne ailemde ne de çevremde fotoğrafla ilgilenen kişiler yoktu. İlk fotoğraf makinemi almamdaki tek amaç ise anılarımı benden sonrakilere aktarmak. Kendimi çevremi fotoğraflayarak önümüzdeki yıllarda bu fotoğraflara tekrar bakabilmeyi amaçlamıştım. Fotoğrafın hobi ve sanat boyutunu keşfedip bu alanlara doğru ilerledikçe de aslında ilk amacımdan da uzaklaşmış oldum. Bazı zamanlar öyle oluyor ki fotoğraf çekmekten o ortam içinde anı fotoğrafı çekmeyi atlayabiliyorum. Neyse ki bu aralar cep telefonları ve sosyal medya anı fotoğraflarını çekmemde yardımcı oluyor. 

Birçok dalda başarılırsınız, başarılarınızı neye bağlıyorsunuz? 

Çektiğim fotoğrafımı önce benim beğenmem gerekiyor. Bu da çektiğim fotoğrafla ilgili genelde normalden fazla emek harcamamı gerektiriyor. Bu bazen çekim aşamasında olabiliyor bazen de öncesinde tasarım aşamasında. Fotoğraflarımda genellikle tasarım aşamasını kullanmıyorum. Spontane fotoğraflar ya da ilk defa gördüğüm mekânlar oluyor çoğu zaman. Uzun süredir fotoğrafla ilgilendiğim ve kalite çıtasını da üst seviyede tuttuğum için çektiğim fotoğrafı beğenmem de kolay olmuyor. Kafamdaki foto grafik unsurlar yerinde olmalı fotoğrafımda. Sıradan ya da öylesine çekilmiş bir fotoğraf olmasını da istemiyorum. Bu da farklı arayışlara itiyor beni. Başka bir bakış açısı oluşturmaya çalışıyorum. Mekândaki farklı objelerin gözünden olayı görmeye fotoğraflamaya çalışıyorum. 

Bazen çekim aşamasında yaptığım çalışmalar da yetmiyor. Bunu aydınlık odadaki süreç takip ediyor. Yani fotoğrafın dijital olarak işlenmesi. Benim için fotoğrafın sunumu için en önemli aşamalardan birisi aydınlık oda süreci. Fotoğrafın oluşumundaki süreçlerin hiçbirinde bir aksaklık olmaması lazım, eğer bir tasarım yapmışsam ona uygun bir çekim olmalı, çekim aşaması, saati, kadrajın her bölgesindeki unsurlar, fotoğrafın işlenmesi ve diğerleri? Hepsi bir bütün olmalı. Zaten fotoğrafı çekmek üzere deklanşöre basarken onun nihai halini (dijital işlenmiş halini) kafamda tasarlar görür ve o doğrultuda çekerim. Genel bir tabir kullanmak gerekirse doğru fotoğraf için emek harcamayı seviyorum. Bundan zevkte alıyorum. Sanırım benim için başarının anahtarı bu. 

Şu fotoğrafı ben çekseydim dediğiniz olmuştur illaki sizde burukluk olur mu o zaman? 

Ben fotoğrafı çok seviyorum. Estetik olan göze hoş gelen fotoğrafları da her fotoğraf sever gibi bende çok beğenirim. Tabi fotoğraf sevmenin ötesinde çeken de bir kişi olduğumdan bazı fotoğraflara imrendiğim ve çekmek istediğim oluyor. Bu bazen o mekâna benim de gitmem için bir vesile olabiliyor. Eğer tanıdığım biri tarafından çekildi ise tebrik ediyorum ve fotoğraf hakkında biraz konuşuyorum. 

Bu durum bazen de fotoğraf gezilerimizde oluyor. Fotoğraf gezilerimizde genellikle süre kısıtlı oluyor ve bir mekâna toplu şekilde girilmesi gerekebiliyor. Bu da kısıtlı zamanda kısıtlı iş çıkarmak anlamına geliyor. Mekân da dar ise kişiler ilk bulundukları açıdan elinden gelenin en iyisini yapmaya çalışıyorlar. Gezi sonrasında fotoğrafları değerlendirdiğimizde başka bir arkadaşımızın bulunduğu yeri ve o açıdan çekilen fotoğrafları kendi çektiklerimden daha güzel bulabiliyorum. Bu durumda o fotoğrafı kaçırmamın bir burukluk olsa da bunu yaşanmış bir deneyim olarak değerlendirerek sonraki çekimlerimde daha iyi bir fotoğraf için eğitim gibi görüyorum. 

Fotoğraf çekerken ne gibi zorluklarla karşılaşıyorsunuz? 

Fotoğraf çekmek gerçekten zor iş. Birçok insan ne var bunda bir deklanşöre basılıyor diyebilir ama bir düğmeye basmanın altında mekanik, elektronik, fiziksel ve felsefi alt çalışmaları olmak zorunda. Bir defasında fotoğraf makinenize hâkim olmak gerekiyor. Işık, diyafram, enstantane gibi olguları önceden sezmek gerekiyor. Bunlara hızlı bir şekilde müdahale etmek şart. Bazen saniyeler içerisinde bir fotoğrafı kaçırabiliyor. Fiziksel olarak da birçok zorluğu var. Fotoğrafım iyi olsun diyorsak fotoğrafımızı turist edasında çekmemeliyiz. Bu durumda da fiziksel hareket gerekiyor. Bazen yerlerde sürünmek, bazen yol üstünde yatmak, bazen zorlu tırmanışlar gerçekleştirmek, bazen ıssız yerlerde bulunmak, bazen tehlikeli pozisyonlara girmek gerekebiliyor. 

Bunlar ve daha fazlası yaşadığım şeyler. Bir şelale fotoğrafını ele alalım örneğin. Teknik özelliklerini ve bilgi birikimini hiç saymayacağım. Bu şelaleyi çekmek için suyun içinden yürümek, taşlarından üstünden atlamak, kendimiz ve ekipmanımızı suya düşürmek pahasına bu zorlu yollardan geçmek gerekir. Her şelale yol üstünde olmuyor. Araba ya da başka bir araçla gidilmiyor. Kilometrelerce zorlu yollar yürümek gerebiliyor. Bunlar bu işin kesinlikle zor tarafları. Aslında bana sorarsanız şehirde fotoğraf çekmenin bu şelale işinden çok daha zorlukları var. Çünkü insan fotoğrafı çektiğinizde artık sosyalsiniz ve karşınızdaki kişilerle doğru diyaloglarda bulunmak gerekiyor. Bir çocuk ile konuşmak, yaşlı bir amca ile konuşmak, bir esnaf ile konuşmak? İyi bir fotoğraf çekmek için söylenilecek kelimeler özenle seçilmeli. Bunda ne var denebilir ama ben bazen bunun zorluğunu bile bile yaşıyorum. 

Fotoğraf mı kitap mı sizi mutlu eder? 

Benim için fotoğraf. Uygulayan ve etkilenen 2 taraf olduğunu düşünürsek her ikisi için de fotoğraf daha pratik geliyor. Aslında ikisi birbirlerinin yerine ikame edilebilecek kavramlar değiller. İkisine de ihtiyacımız var. Genel olarak fotoğraf çekerken ve izlerken daha fazla zevk aldığımı söyleyebilirim.         

Sizin yayınlanmış kitaplarınız varmı? 

2007 yılında Büyük Ortadoğu Savaşı (BOS) isimli bir roman kitabım yayınlandı ve 5 baskı yaptı. 2013 yılına kadar 10 bine yakın satış yaptı. Öğrencilik yıllarımda yazdığım bir kitaptı. O zamanlar için daha maliyetsiz ve ilgilimi çeken bir konuydu. Büyük bir emek harcadığımı ve kısıtlı imkânlara rağmen iyi bir başarısı olduğunu da söylemek isterim. Aslında ilk kitabımda değildi. Bir romanımı yarım keserek bu hikâyeyi tamamladım ve kitaplaştırdım. Şuanda devam eden projelerim de var yalnız fotoğraf oldukça fazla vaktimi aldığı için kitap konularını sürekli ötelemek zorunda kalıyorum. 

Fotoğraf Sergisi açacak mısınız yoksa açtınız mı? 

Birçok karma fotoğraf sergisine katıldım ama kişisel bir sergi henüz açmadım. Bunun için biraz zaman olduğunu düşünüyorum. Aslına bakılırsa elimde en az 2 sergi açacak kadar fotoğraf olduğuna inanıyorum ama yine de şuanda hedefimde değil. Hedefimde olan fotoğraf projelerini tamamladığımda kişisel sergimi açmayı hedefliyorum. 

Belli bir süreden sonra sıkıyor Fotoğraf dediğiniz oluyor mu? 

Çektiğim bazı fotoğrafları ilk çektiğimde çok beğenirken aylar sonrasında beğenmediğim oluyor. Bu fotoğrafçılığa ilk başladığım zamanlar daha da fazlaydı. Şimdilerde daha az olsa da bazı fotoğrafım için belli bir süre sonra sıktığını söyleyebilirim. Bazı fotoğraflarımda ise aksine her bakışta daha da ısınabiliyorum. Bu fotoğraflarım benim favorilerim arasına giriyor. Bu biraz da fotoğrafın tekniği ile ilgili eğer fotoğrafı belli kaygıları gözeterek çekiyorsam ve başarılı olduysam o fotoğrafların ömürleri çok daha fazla oluyor. Fotoğraftaki asıl amaçlarımdan birisi de bu, raf ömrü kısa fotoğraflar yerine güzel fotoğraflar üretebilmek?